Verhuizen naar mijn eigen stekkie

Weer een week en een hoop nieuwe indrukken verder! De wedstrijd van ‘’onze’’ club Brynäs was gaaf om naar te kijken. Het eerste uur kon ik haast niet geloven dat ik samen met klasgenoten in een eigen loge naar de wedstrijd aan het kijken was. Geweldig om de allereerste ijshockeywedstrijd op deze manier te ervaren! Uiteraard dankzij mijn Belgische klasgenoten die deze speciale kaarten hadden gewonnen. IJshockeywedstrijden bestaan uit drie periodes van twintig minuten. Tussen de periodes door vulden we onze borden met spareribs, kaas en lekkere toetjes. Helaas geen overwinning, maar een memorabele avond rijker vertrokken we tevreden naar Sätra (de buurt waar de meeste studenten wonen).

De bustour, die op maandag gepland stond, was jammer genoeg afgelast. Als het goed is dan volgt er nog een nieuwe datum, maar tot op de dag van vandaag (7 februari) heb ik nog niets gehoord. ’s Middags ontmoette ik een aantal nieuwe klasgenoten die later waren aangekomen. Op zijn ‘’Bengts’’ (de docent, zie vorig bericht) hebben we een tijd bij elkaar gezeten en over van alles en nog wat gekletst. De dag erna verliep ook niet zoals ik had gedacht. Vanwege kiespijn werd het een ritje naar de tandarts in plaats van een treinreis naar Stockholm. Het was niet mijn bedoeling om de Zweedse tandartspraktijk van dichtbij te bekijken, maar in dit geval had ik hier helaas geen controle over. Met goed en slecht nieuws stond ik na een tijdje weer buiten. Het goede nieuws was dat er niets ontstoken was of getrokken moest worden, het slechte nieuws was dat ik nog steeds met pijn zat. Ondanks alles toch een goede afloop, want ’s avonds was de pijn weg. Gelukkig krijgt het dagje Stockholm volgende week een herkansing!

En toen was daar eindelijk de dag dat ik met mijn grote trolley, kleine trolley, boodschappentas, extra tas en twee verhuisdozen naar Stenhammarsvägen 19 mocht gaan. Een speciale dag als deze vraagt om speciale middelen, dus had ik een taxi ingeschakeld. Na het nodige gedoe met het activeren van de sleutel, zette ik mijn eerste stappen in mijn nieuwe onderkomen. Vanzelfsprekend volgde dezelfde dag nog een tripje naar Ikea inclusief een avondmaal met köttbullar (Zweedse balletjes). Heel fijn om een eigen plek te hebben! Inmiddels heb ik de ruimte zo ingericht dat het al meer mijn huisje is geworden. Kaartjes en vlinders aan de muur, Ikea-kussentjes en gezellige lampen. Tot nu toe bevalt het me goed om op mezelf te wonen. Alleen het koken vraagt nog om enige aandacht…

De rest van de week bestond uit een gezellige buddy fika, interessante lessen, meditatie-yoga en opnieuw een ijshockeywedstrijd. Het woord fika vraagt om de nodige uitleg. Dit is een prettig Zweeds concept, waarbij je koffie of thee drinkt met iets lekkers erbij en met elkaar praat. Fika kan elke dag op elk moment en is heilig hier in Zweden. Ik vind dat fika ook in Nederland geïntroduceerd moet worden. Hoe en wanneer is nog de vraag, maar daar wordt aan gewerkt. Terug naar de buddy fika. Deze avond bestond uit het ontmoeten van andere Erasmus-studenten en onze buddy’s, Erasmus-studenten die hier sinds vorig jaar wonen en de nieuwe studenten wegwijs maken. Heel gezellig.

De yoga-les was een eenmalige activiteit, heb ik besloten. Er waren voornamelijk ouderen aanwezig en de les bestond uit het uitsteken van armen en benen. Leuk voor een keertje, maar niet voor herhaling vatbaar. ’s Avonds heb ik een ijshockeywedstrijd tegen Luleå gezien vanuit het vak van de hooligans, een zeer interessante ervaring om een wedstrijd vanuit dit perspectief te bekijken.

Gisteren stond er een tripje naar Uppsala gepland met andere Erasmus-studenten. Ik heb veel goede herinneringen aan deze stad. Het voelde meteen weer goed om er te zijn. Het was een heel fijne dag met een lange fika, stadswandelingen met sneeuw en de slappe lach.

Is het dan alleen maar leuk en fijn hier? Aan de blogposts te zien wel, maar ook ik heb mindere dagen gehad en die zullen ook zeker nog komen. Ik denk dat het heel normaal is om af en toe twijfels te hebben of een mindere dag te hebben. Ik woon voor het eerst op mezelf in een vreemde stad, ik moet alles alleen uitvogelen (praktische zaken zoals de wasmachine bijvoorbeeld) en ik word regelmatig geconfronteerd met hoe ik als sociaal persoon in elkaar steek. Wat ik er tot nu toe over kan zeggen, is dat in het buitenland studeren geweldig is, maar dat het niet altijd makkelijk is (ja, het is net het echte leven). Alleen wonen doet beroep op mijn zelfstandigheid en bepaalde vaardigheden die ik misschien nog niet helemaal beheers. Maar zodoende leert men en ik ben al een stuk wijzer dan de dag waarop ik aankwam in Gävle.

Het is tijd om me klaar te maken voor de les Zweeds vanmiddag. Eerst nog lunchen en mijn wasje uit de wasmachine halen en dan richting de hogeschool. Een nieuwe blogpost komt hoogstwaarschijnlijk volgende week weer.

Vi hörs,
Emma