Van de sneeuw in Dalarna naar de hitte in Gävle
Blijf op de hoogte en volg Emma
06 Mei 2017 | Zweden, Gävle
Een maand en twee weken kostte het me om aan het vijfde reisverhaal te beginnen. Dit heeft hoogstwaarschijnlijk met luiheid te maken, maar bovenal met alle tripjes. Mijn laatste blog sloot ik af midden in de stageperiode. De tweede stageweek verliep goed en het zelfbedachte project over de culturele achtergronden van alle kinderen was een succes. Wafeldag is gevierd en ik heb een A binnengesleept voor mijn mondeling en schriftelijk Zweeds. Het onderwerp van de presentatie? Europe uiteraard, mijn favoriete band. Toen ik aanbood om mijn presentatie een tweede keer te geven, was hier helaas geen animo voor, hoe enthousiast ik ook was. Europe blijft een ondergewaardeerde band… Verder heb ik het gevangenismuseum van Gävle bezocht op een zonnige zondag en mocht een uitgebreid paasontbijt met kanelbullar en HEMA-decoratie niet ontbreken op 17 april. Een paar dagen later stond het eerste buitenlandse reisje op de planning: Turku, Finland.
Halverwege de avond bleek dat ik pal boven de club lag, dus je begrijpt dat ik onvrijwillig mee heb moeten feesten in mijn hutje op het schip. ’s Ochtends vroeg werd ik opgehaald door een vriendin, die ik heb leren kennen tijdens mijn werk als au pair. Precies drie jaar geleden maakte ik dezelfde reis met haar naar haar woonplaats. Ondanks het grauwe weer heb ik het erg naar mijn zin gehad in dit niet al te mooie, maar toch zeker aan te raden stadje. Het enige dieptepunt was de bus die voor onze neus wegreed en maar een keer per uur reed. Wat boze en loze gedachten verder, kwam ik tot de volgende conclusie: ‘’Walking is good for the body.’’ en toen zijn we maar lopend teruggegaan.
Na Finland was er weinig tijd om uit te rusten. Laura kwam woensdag aan met een monster van een auto, zo groot. Heel fijn, want zo hadden we genoeg ruimte voor al onze spullen. We hadden namelijk een road trip uitgestippeld. Een bikkel als Laura is, vertrokken we diezelfde middag nog naar Falun. Dit stadje is bekend vanwege de mijn waar de rode kleur van de Zweedse huisjes vandaan komt, faluröd. Door naar Leksand, bekend vanwege Leksands knäckebröd (ik ben fan!), waar ons eerste Air BNB-huisje stond. Het huisje lag in een nabijgelegen dorp, Siljansnäs. Ontzettend idyllisch en met een mooie zonsondergang was de eerste dag van onze road trip een feit. De volgende dag hebben we doorgebracht in meerdere stadjes rondom het Siljan-meer. ’s Avonds hebben we in een primitief huisje op een camping in Mora gezeten. Je bent pas echt op vakantie als je met je handdoek onder je arm richting het douchegebouw loopt! Laura kwam op het idee om de hoogste waterval van Zweden te bezoeken. Een paar uur later viel het water alles behalve naar beneden. De waterval bestond gewoon uit kneiterhard ijs. Dit kwam niet geheel als een verrassing, aangezien we door een flinke berg sneeuw en ijs ploeterden op onze weg naar deze waterval toe (Njupeskärs waterval). Het was al met al nog een heel avontuur en voor herhaling was het niet vatbaar, gezien de hoogtes, maar de wandeling heeft ons in ieder geval mooie plaatjes opgeleverd. Onze reis werd afgesloten met een bezoek aan het berenpark in Orsa. Gelukkig bleef Laura nog even hangen voor een paar dagen Gävle, Uppsala en Stockholm.
Inmiddels is het alweer mei. Elke keer dat ik aan een blog werk lijkt de tijd te vliegen. Ik ben er nog niet helemaal over uit wat ik daarvan moet vinden. Zweden is zo’n fijne plek om te wonen, maar er zijn ook veel redenen om terug te gaan naar Nederland. Terwijl ik dit schrijf, komt er een beetje blauwe lucht tevoorschijn na een grijze dag. Gisteren was het hier maar liefst 21 graden, terwijl iedereen in het kikkerlandje Bevrijdingsdag aan het vieren was in een dikke jas. Voor maandag staan er sneeuwvlokken op het programma. Zo snak je nog naar verkoelende aloë vera voor een verbrand huidje en het volgende moment grijp je bibberend naar je thermobroek. Ik hou van dit land.
Wordt er dan ook nog gewerkt? Absoluut. Ik werk (of ik werk toe naar het werken) aan twee essays over het bespreekbaar maken van moeilijke onderwerpen voor kinderen door middel van prentenboeken en over feminisme in Egypte, Zweden en Nederland. Dinsdag gaan de Erasmus-studenten en ik in gesprek met onze docent over de vraag of het Erasmus-programma Europa kan verenigen. Woensdag heb ik zowaar les en de rest van de week staan de essays op de planning. Vrijdag vertrek ik met de trein naar Linköping, waar ik met mijn vader herenigd zal worden. Ik durf het bijna niet te zeggen na alle tripjes, maar ik ga een week naar ons vakantiehuisje in Horn. Dit zal me ongetwijfeld bergen inspiratie geven voor mijn essays. Voor nu brei ik er weer een eind aan. Ik hoop op nog minstens een blog. Dit zal hoogstwaarschijnlijk de laatste worden, maar daar wil ik nog even niet aan denken.
Vi hörs!
Emma
Halverwege de avond bleek dat ik pal boven de club lag, dus je begrijpt dat ik onvrijwillig mee heb moeten feesten in mijn hutje op het schip. ’s Ochtends vroeg werd ik opgehaald door een vriendin, die ik heb leren kennen tijdens mijn werk als au pair. Precies drie jaar geleden maakte ik dezelfde reis met haar naar haar woonplaats. Ondanks het grauwe weer heb ik het erg naar mijn zin gehad in dit niet al te mooie, maar toch zeker aan te raden stadje. Het enige dieptepunt was de bus die voor onze neus wegreed en maar een keer per uur reed. Wat boze en loze gedachten verder, kwam ik tot de volgende conclusie: ‘’Walking is good for the body.’’ en toen zijn we maar lopend teruggegaan.
Na Finland was er weinig tijd om uit te rusten. Laura kwam woensdag aan met een monster van een auto, zo groot. Heel fijn, want zo hadden we genoeg ruimte voor al onze spullen. We hadden namelijk een road trip uitgestippeld. Een bikkel als Laura is, vertrokken we diezelfde middag nog naar Falun. Dit stadje is bekend vanwege de mijn waar de rode kleur van de Zweedse huisjes vandaan komt, faluröd. Door naar Leksand, bekend vanwege Leksands knäckebröd (ik ben fan!), waar ons eerste Air BNB-huisje stond. Het huisje lag in een nabijgelegen dorp, Siljansnäs. Ontzettend idyllisch en met een mooie zonsondergang was de eerste dag van onze road trip een feit. De volgende dag hebben we doorgebracht in meerdere stadjes rondom het Siljan-meer. ’s Avonds hebben we in een primitief huisje op een camping in Mora gezeten. Je bent pas echt op vakantie als je met je handdoek onder je arm richting het douchegebouw loopt! Laura kwam op het idee om de hoogste waterval van Zweden te bezoeken. Een paar uur later viel het water alles behalve naar beneden. De waterval bestond gewoon uit kneiterhard ijs. Dit kwam niet geheel als een verrassing, aangezien we door een flinke berg sneeuw en ijs ploeterden op onze weg naar deze waterval toe (Njupeskärs waterval). Het was al met al nog een heel avontuur en voor herhaling was het niet vatbaar, gezien de hoogtes, maar de wandeling heeft ons in ieder geval mooie plaatjes opgeleverd. Onze reis werd afgesloten met een bezoek aan het berenpark in Orsa. Gelukkig bleef Laura nog even hangen voor een paar dagen Gävle, Uppsala en Stockholm.
Inmiddels is het alweer mei. Elke keer dat ik aan een blog werk lijkt de tijd te vliegen. Ik ben er nog niet helemaal over uit wat ik daarvan moet vinden. Zweden is zo’n fijne plek om te wonen, maar er zijn ook veel redenen om terug te gaan naar Nederland. Terwijl ik dit schrijf, komt er een beetje blauwe lucht tevoorschijn na een grijze dag. Gisteren was het hier maar liefst 21 graden, terwijl iedereen in het kikkerlandje Bevrijdingsdag aan het vieren was in een dikke jas. Voor maandag staan er sneeuwvlokken op het programma. Zo snak je nog naar verkoelende aloë vera voor een verbrand huidje en het volgende moment grijp je bibberend naar je thermobroek. Ik hou van dit land.
Wordt er dan ook nog gewerkt? Absoluut. Ik werk (of ik werk toe naar het werken) aan twee essays over het bespreekbaar maken van moeilijke onderwerpen voor kinderen door middel van prentenboeken en over feminisme in Egypte, Zweden en Nederland. Dinsdag gaan de Erasmus-studenten en ik in gesprek met onze docent over de vraag of het Erasmus-programma Europa kan verenigen. Woensdag heb ik zowaar les en de rest van de week staan de essays op de planning. Vrijdag vertrek ik met de trein naar Linköping, waar ik met mijn vader herenigd zal worden. Ik durf het bijna niet te zeggen na alle tripjes, maar ik ga een week naar ons vakantiehuisje in Horn. Dit zal me ongetwijfeld bergen inspiratie geven voor mijn essays. Voor nu brei ik er weer een eind aan. Ik hoop op nog minstens een blog. Dit zal hoogstwaarschijnlijk de laatste worden, maar daar wil ik nog even niet aan denken.
Vi hörs!
Emma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
